Christine – Portugese weduwe in Zwijndrecht
Bijna 50 jaar geleden emigreerde Christine van Portugal naar Zwijndrecht. Ze trouwde met een Nederlandse man die altijd alle administratie deed. Ze werkte hard, maar leerde nooit goed de Nederlandse taal. Een aantal jaar gelden is hij overleden. Daarbij kreeg Christine last van verschillende aandoeningen zoals artrose en non-hodgekin waarvoor ze chemo- en immunotherapie moest ondergaan. Met nauwelijks familie en netwerk, stond zij er aanvankelijk alleen voor. Dankzij begeleiding van Henny (zie verderop) ontstond een vrijwilligersnetwerk rond Christine. “Het is heerlijk om thuis te kunnen blijven wonen. Ik ben heel blij met alle mensen die mij helpen. Het zijn allemaal schatten!”
Henny – de spin in het web
Henny is ambulant begeleider van Christine. “Als begeleider ben ik de spin in het web. Ik stem af met de betrokkenen in de zorg, werf vrijwilligers en zorg dat alles goed loopt en de betrokkenen goed met elkaar afstemmen.” Henny gelooft dat ook als mensen geen netwerk hebben, het mogelijk is een kring van vrijwilligers om hen heen te verzamelen. “Hoe meer schouders je eronder kan zetten, hoe langer het vol te houden is voor de vrijwilligers. Leg dus niet te veel druk op één persoon, ook als er wel een mantelzorger betrokken is. Je moet wel weten waar je moet zoeken. In Zwijndrecht zijn verschillende platforms zoals Zwijndrecht voor elkaar en HiP Helpt. Soms moet je een tijdje wachten, maar het is mij nog nooit overkomen dat er niemand reageert op een hulpvraag.”
Cobi – het strijkmaatje
Cobi wilde graag meer voor een ander betekenen en had tijd over. Ze zag de hulpvraag van Christine om haar te helpen bij de was voorbij komen, reageerde en kon meteen aan de slag. “We kletsen heel veel. Ze vertrouwt me en we hadden tot mijn verrassing meteen een klik. Ik ben meer dan alleen een strijkhulp. Het was leuk te ontdekken dat er nog zoveel meer mensen betrokken zijn bij Christine. Ik denk dat er nog veel meer mensen zijn die iets kunnen betekenen voor een ander. We moeten er denk nog meer bekendheid aan geven en laten zien dat vele handen licht werk maken.”
Marja – de zorgtaxi
Sinds een jaar of drie brengt Marja als vrijwilliger mensen naar het ziekenhuis of de arts. “Ik zag op Facebook de vraag om iemand naar de oogarts te brengen. Sindsdien heb ik voor veel mensen iets kunnen betekenen. Ik ben gepensioneerd en heb een auto, dus waarom zou ik het niet doen? Door Henny ben ik gevraagd of ik ook Christine wilde vervoeren. In de tijd dat zij chemokuren kreeg, was dat heel vaak. Nu iets minder vaak. Ik ben blij dat ik iets voor Christine en de andere passagiers kan betekenen.”
Natasja – De trouwe vriendin
Natasja komt net als Christine uit Portugal en is al meer dan veertig jaar vriendin van Christine. Zij is daarmee een van de weinige mensen die uit het directe netwerk van Christine betrokken zijn. “Ik zie Christine elke week. Ik help elke zaterdag met boodschappen doen. Als ze me nodig heeft, hoeft ze maar te bellen en ik kom helpen.
Jules – De briefopener
Ook al leest en spreekt Christine niet goed Nederlands, toch zijn haar financiën en administratie goed op orde. Dat is te danken aan de trouwe hulp van Jules, vrijwilliger bij Humanitas thuisadministratie. Al vier jaar komt hij wekelijks langs om met haar te kijken naar binnenkomende post. “Toen ik kwam, was haar man net overleden en waren er kleine schulden. Die hebben we inmiddels opgelost. Het is voor mij een kleine moeite en als ik niet zou komen, zou het echt mislopen met de financiën.”
Marlène – de wijkverpleegkundige
Samen met de collega’s uit het thuiszorgteam van Curadomi thuiszorg, is Marlène betrokken bij de verpleging en verzorging van Christine. “Het is heel fijn om samen te werken met Henny als begeleider. Zij heeft het netwerk en kan zorgen dat alles wat wij niet kunnen doen, wordt opgepakt door vrijwilligers. Het is heel fijn dat zij zich echt aan haar verbinden.” Naast zorg en vrijwilligers zet Curadomi ook VirtueleThuiszorg in. “Dat zijn digitale toepassingen die ons werk verlichten, zoals een bloedsuikermeter en een zorghorloge dat haar slaapritme en vitale functies in de gaten houdt. Als er iets niet goed is, ontvangen wij daar een seintje van.” Vrijwilligers zouden ook in de verzorging nog een rol kunnen spelen, zegt Marlène. “Denk aan het aantrekken van steunkousen. Dat zouden we ook een vrijwilliger kunnen leren. Maar dat zou wel een behoorlijke taak zijn, omdat het elke dag moet gebeuren.”