‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’ Deze uitspraak wordt vaak toegeschreven aan Pippi Langkous, maar internet weet me te vertellen dat dat ten onrechte is. Toch kwam ik het citaat laatst weer twee keer in korte tijd tegen. Als het gaat om innoveren en veranderen in de zorg, ontkom je er niet aan dat je nieuwe dingen moet doen. Is de uitspraak dan een goede aanmoediging? Of blijkt het in de praktijk toch niet helemaal te kloppen?
Voor de coronacrisis kwam ik regelmatig in de Rotterdam Science Tower voor een overleg. Als ik daar thee wilde halen was er geen machine of waterkoker maar een Quooker, een kraan die zowel koud als kokend water geeft. Erg innovatief! Maar de eerste keer dat ik thee ging halen, durfde ik de kraan nauwelijks aan te raken en heb ik uiteindelijk aan een collega gevraagd of zij het wilde doen. Ik was bang dat ik iets verkeerd zou doen of dat ik me zou verbranden. De tweede keer probeerde ik voorzichtig aan de ring te draaien waarmee je de kraan aan kunt zetten, maar het lukte niet (volgens mij heb ik toen maar koffie genomen). De derde keer lukte het om de kraan aan te krijgen, maar was het gewoon koud water. De vierde keer (hoera!) kreeg ik eindelijk kokend water uit de kraan, al draaide ik ‘m gelijk weer dicht van schrik vanwege het geluid en de stoom en had ik maar een halfvol glas. De vijfde keer lukte het eigenlijk best aardig, hoewel een collega me de tip gaf om mijn mok wat hoger te houden zodat de kans op gloeiendhete spetters wat minder is. Inmiddels ben ik redelijk aan de Quooker gewend, maar thuis houd ik het lekker ouderwets bij een normale waterkoker.
Eerst maakte ik er grapjes over met mijn collega’s (‘ik ben dan wel een innovatieadviseur, maar kan niet eens omgaan met zo’n innovatieve Quooker’). Maar toen ik er nog eens over nadacht, kwam ik erachter dat mijn gestoei met de Quooker eigenlijk heel mooi laat zien wat innoveren betekent. Innoveren is vaak gewoon eng en ongemakkelijk en dat geeft niet. Het is nieuw, je bent er (nog) niet handig in, je moet er aan wennen: het is allemaal heel logisch en menselijk. Het zou alleen jammer zijn als we ons door dit ongemak laten tegenhouden. Met veel geduld, hulp van collega’s en af en toe een dosis lef komen we er wel.
Hoe belangrijk veranderen en innoveren is, werd de laatste tijd erg duidelijk. De verpleeghuizen gingen dicht voor bezoek, er moest zorg op afstand worden geleverd in de thuiszorg, er werden helaas besmettingen met het coronavirus geconstateerd. In deze onbekende en onzekere situatie liepen we tegen nieuwe vragen en uitdagingen aan. Maar inmiddels zijn we allemaal aan het beeldbellen geslagen en worden er allerlei manieren bedacht waardoor we, ondanks de beperkingen, toch goed voor onze cliënten kunnen zorgen. Dat gebeurt met uitproberen, vallen en opstaan, maar eigenlijk zijn we met z’n allen voortdurend aan het innoveren!
Want de uitspraak à la Pippi mag dan misschien iets té optimistisch zijn, dit is volgens mij wel waar: als je iets nog nooit hebt gedaan, kun je het altijd leren.
Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog!
Word jij de collega van Marit? Kijk op werkenbijleliezorggroep.nl voor onze vacatures.
Als ik iemand spreek die ik nog niet zo goed ken, ben ik altijd een beetje bang voor de vraag: ‘‘Wat voor werk doe je?’’ Soms zou ik willen dat ik dan iets kon zeggen wat iedereen direct snapt. Verpleegkundige, bijvoorbeeld,...
Lees verder
www.leliezorggroep.nl
Neem dan contact op met een van onze adviseurs.
Uw reactie