Er zijn weleens mensen die zeggen: ‘Hoe houd je het vol, dit werk? Ik zou het niet kunnen…’ En ja, ook cliënten zeggen dat soms. ‘Je werkt alleen maar met problemen!’
Ja, dat klopt. Wij - mijn collega’s en ik - werken meestal wel met problemen, in grotere of kleinere vorm. In kleinere vorm kan het gaan om ondersteuning bij het op orde houden van het huishouden, de financiën of zelfzorg. In grotere vorm komen we uit bij mensen met psychiatrische problematiek, die het hele leven beïnvloedt. Of bij mensen met forse schulden die ze zelf niet meer kunnen oplossen. En - vaak schrijnend - bij gezinnen, waar onvoldoende zorg voor de kinderen geboden kan worden, en er bijvoorbeeld een melding moet worden gedaan bij ‘Veilig Thuis’, of waar al een gezinsvoogd betrokken is.
Waarom doe ik dit werk? Waarom doen mijn collega’s dit werk?
Om het contact met allerlei soorten mensen, wat dit werk enorm boeiend maakt.
Om een stukje mee te lopen met mensen die in moeilijke situaties zitten, of een beperking hebben waar ze zelf ook niet voor gekozen hebben.
Om hun verhalen te horen, waardoor je vaak beter gaat begrijpen hoe bepaalde problemen ontstaan zijn.
Om hen bij te staan en ideeën te geven die hen kunnen helpen weer een stapje verder te gaan.
Moed te geven, in hen te geloven…
Maar er is ook nog zoiets als ‘smeerolie’. Dat neem ik altijd mee naar mijn cliënten. Het is er om te zorgen dat gesprekken niet té zwaar worden. Die smeerolie is wat mij betreft: koetjes en kalfjes, grapjes, even een spelletje doen ter ontspanning, een stukje wandelen.
Het gaat dan zo van: ‘Mooi weer, hè, vandaag?’ ‘Heb jij trouwens al gehoord wat Trump nu weer gedaan heeft?’ ‘Hé, wat een leuke trui heb je aan. Nieuw?’
Sinds ik verschillende cliënten heb die mij af en toe willen beetnemen, ben ik op m’n hoede. Henk verkneukelt zich al als hij weer iets bedacht heeft. Een ‘slang’ op mijn plek op de bank is het begin. Ik weet niet wat er nog komen gaat…
Het helpt soms om samen een spelletje te doen of even te wandelen. Soms kunnen we dan ondertussen makkelijker een lastig onderwerp bespreken.
Een beetje humor en vrolijkheid houdt de balans in evenwicht tussen zwaarheid en luchtigheid.
Pas zei ik tegen Henk voor de grap dat ik ’s avonds zou gaan breien.
Hij zei: ‘Wil je dan gelijk de losse steken in mijn hoofd oppakken?’
‘Weet je’, zei ik, ‘Ik begin eerst wel met die van mezelf…’
Vorige week schreef hulpverlener Rianne (ook) over de realiteit van het werk in de hulpverlener. Teruglezen kan hier.
Spreekt zo’n bijzondere baan jou aan en wil je bij ons komen werken? Bekijk onze vacatures dan hier!
Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog!
Lees hier meer over onze bloggers.
Belia Verdouw 
Uw reactie