Frank bezoekt zijn moeder iedere dag:

Frank bezoekt zijn moeder iedere dag:

Frank bezoekt zijn moeder iedere dag:

“Het voelt niet als mantelzorgen”

In de rubriek ‘De bezoeker’ gaan we in gesprek met de mensen die achter – of eigenlijk naast – de cliënten van onze verpleeghuizen staan. Wie bezoeken ze, en waarom? Deze keer zijn we in woonzorgcentrum Atrium in Rotterdam Centrum.


Frank Lunding is 58 jaar, woont in hartje Rotterdam en wandelt iedere dag naar woonzorgcentrum Atrium, waar hij zijn 90-jarige moeder bezoekt. Ze kwam daar anderhalf jaar geleden wonen, nadat een heupbreuk niet meer goed herstelde. Sindsdien zijn Frank en zijn moeder onafscheidelijk en regelt hij alles voor haar, van het wassen van kleding tot het bellen van de pedicure. “Het voelt niet als mantelzorgen, ik doe gewoon de dingen die zij niet meer goed kan.”

De goedlachse Frank is duidelijk geen vreemde in Atrium. Hij groet de receptioniste en maakt een praatje met de manager. De dagelijkse bezoekjes aan zijn moeder duren soms een kwartier, soms een uur. “Tja, wat doen we eigenlijk? We kletsen veel, bijvoorbeeld over wat er op televisie is geweest. Ik zet een kopje thee, we doen een spelletje. Ik ben er gewoon.”

Onafscheidelijk

Buiten de bezoekjes om, spreekt Frank zijn moeder via Whatsapp. Grijnzend laat hij de appjes zien: ‘Goedemorgen, heb je lekker geslapen?’ en ‘Neem je zo een lekker patatje voor me mee?’ Ondanks haar hoge leeftijd is mevrouw Lunding hartstikke kwiek en draait ze ook voor Facetimen haar hand niet om. “Laatst pakte ze de catalogus van haar favoriete kledingwinkel erbij: ‘wil je dit even voor me bestellen?’ Ik doe dingen voor haar omdat ze het zelf niet meer kan, maar anders had ze het zelf gedaan.”

De bijzondere relatie tussen Frank en zijn moeder werd pijnlijk duidelijk door corona. Vorig jaar belandde Frank door een besmetting in kritieke toestand op de intensive care van het Erasmus MC. Waar patiënten normaal gesproken in slaap worden gehouden, regelde Frank dat dit bij hem niet zou gebeuren. “Ik wilde dat vooral niet voor mijn moeder, want anders zouden we het contact kwijtraken.” Zijn moeder heeft zich toen veel zorgen gemaakt. “Op een gegeven moment zei ze: ‘als jij er niet meer zou zijn, dan wil ik ook niet meer’.”

Zorgen

Ondanks dat Frank zichzelf niet als mantelzorger ziet, is hij wel 24/7 met zijn moeder bezig. Na de vraag of hij het zorgen ook weleens zwaar vindt, blijft het even stil. “Ja,” geeft hij toe, “het vraagt veel, maar ik krijg er ook enorm veel voor terug. Ik mag in m’n handjes knijpen voor de warme band met mijn moeder, en het feit dat ze nog zo goed is.”

Het personeelstekort in de zorg baart Frank wel zorgen. “Wat ik zwaar vind, is dat ik moet constateren dat de zorg aan bepaalde dingen gewoon niet toekomt.” Hij vertelt over hoe zijn bezoekjes verlopen: “Ik wandel naar haar toe, we drinken wat – soms thee, meestal koffie – en vervolgens maak ik het bed goed op, geef ik de planten water of werk ik nog een vaatje weg.” Toch weet hij dat het er op andere plekken precies hetzelfde aan toegaat, vanwege het tekort aan mensen in de zorg. “Bovendien heb ik een goede band met het personeel en met de manager, dat is heel fijn.”

Dichtbij

Mevrouw Lunding heeft het goed naar haar zin in Atrium, vooral in haar eigen kamer. “Het belangrijkste is dat ik heel dichtbij woon,” zegt Frank. “maar dat de focus hier op cultuur en creativiteit ligt, is voor haar een prettige bijkomstigheid.” Bovendien genieten Frank en zijn moeder van de centrale ligging. “We gaan vaak even lunchen aan de overkant, de mensen daar kennen ons inmiddels.”

Toen Frank laatst een koffieronde in Atrium liep omdat er geen vrijwilliger beschikbaar was, werd hij geconfronteerd met hoe het ook anders kan. “Ik sprak zoveel bewoners die nooit bezoek krijgen. Nou, dan breekt m’n hart in zestien stukken. Ik vind het al lastig om een weekendje weg te gaan, omdat mijn moeder dan drie dagen alleen zit.” Frank maakt nu geen lange reizen meer vanwege zijn gezondheid, maar ook omdat hij dan veel te veel bezig zou zijn met zijn moeder. “Ik weet dat, als ze er straks niet meer is, ik er alles aan gedaan heb om het voor haar goed te maken.”

 

Tekst en beeld: Christine Slings

Reacties

11-03-2022 om 16:02

Mooi verwoord Altijd fijn om Frank even te zien en een praatje te maken

Uw reactie

Zorg verdient waardering

www.leliezorggroep.nl

Waardeer mij

0900 22 44 777

Vragen? Advies nodig?

Neem dan contact op met een van onze adviseurs.